Şair ve Tabiat

Şair ve Tabiat

Toplumda kendi benliklerini aşan kıymetlerle münasebet kuramayan insanlar ekseriyetle tabiata giderler. Bu bir şair için çoğu zaman bir kaçıştır. Dereler, dağlar, nehirler, güller, çiçekler vs…

Zaman zaman gtabiatı sevgilinin ayaklarına getiren şair, zaman zamanda sevgiliyi tabiaatta dolaştırır. Kuşa, çiçeğe, böceğe yoldaş eder. Bu yakınlaştırma kendisindeki çağrışımların neticesidir. Örneğim Haşim için durgun su pasif bir duyuş tarzıyken.Mustafa Seyit Sutüven’de şelaledir. Sutüven’in kuvvetli iç güdüleri vardır ve o bunları zorla baskı altına almıştır.

Kendisini tabiaata taşıyan şairlerin dil musikilerini iyi bilmeleri halinde eşsiz eserler çıkarabileceklerini düşünüyorum. Kaldıki şairlerin hayalleri karşısında bile müthiş bir heyecan duyulur. Bu kuvvetli hayaller neticesindedir ki kimi şairler sulara kadın gibi, ilahe gibi ifadeler kullanırlarken kimileri yolları yatağına uzanmış sevgiliye, tepeleri sevgilinin sinelerine benzetmişlerdir. Böylelikler toplumun yasakladıkları ve aayıpladıklarını bir benzetme ile yine toplumun içine taşımışlardır.

Bekir Kale Ahıskalı

Anlamlandırdıklarım-5