Salihli'den Silikon Vadisi'ne! Türkiye Melisa Tokmak'ın başarı hikayesini konuşuyor

Silikon Vadisi’nin son dönemde en gözde şirketlerinden biri olan ve 4 milyarlık değere ulaşan Scale'nın bu başarısının arkasında yatan yöneticilerinden biri de bir Türk.

Manisa'nın Salihli ilçesinden çıkarak Silikon Vadisi'ne kadar uzanan bu başarı hikayesinin kahramanı ise 26 yaşındaki Melisa Tokmak.

TÜRKİYE ONU KONUŞUYOR

Kendi hikayesini gençlere örnek olması için sosyal medya hesabından paylaşan Tokmak, tüm Türkiye'yi gururlandırdı.

SALİHLİ'DEN BAŞLAYAN ZORLU HİKAYE

Salihli'de başlayan zorlu hikayesinin nasıl Amerika'da yönetici olarak devam ettiğini, bu pozisyona gelme sürecini kendi ifadeleriyle anlatan Tokmak'ın başarısı herkese ilham olacak türden.

İşte sosyal medyada paylaşım rekoru kıran o paylaşımlar;

Ben Salihli Manisa’dan Melisa. Stanford'da tam burslu olarak Computer Science okudum (2017 mezunu). Suan Amerika’da Silikon Vadisi’nin en iyi startuplarindan birinde yöneticiyim. Hikayemi paylaşmam hakkında ulaşan çok oldu. Bu da kısaca benim hayat hikayem:

Salihli Manisa’da doğdum büyüdüm. Annem babam hala orada yaşıyor. Küçük bir parfümeri dükkanımız var. Salihli'de herkes birbirini bilir, en sevdiğim anılar sokakta diğer esnaflarla oturup çay içmek ve annem babamla karşımızdaki pideciye gitmek.

'AİLEM BENİM İÇİN ÇOK ÇALIŞTI'

Her esnaf gibi annem babam her istediğim olsun diye çok çalıştı. Ben de iyi okullara gidip, geleceğimin daha iyi olması için çalıştım ki onlara daha iyi bir gelecek verebileyim. Hayallerim için ellerinden geldikçe desteklediler. En önemlisi bana güvendiler.

ÜZÜM KURUTMA PROJESİYLE BİRİNCİLİK

Derslerim hep iyiydi, iyi olana kadar uyumazdım. Altınordu ilköğretimde okudum. Sonra Salihli'de şansıma BİLSEM açtılar. Kazanınca, okul sonrası gidip projeler yapmaya başladım. Üzüm kurutma projemle TÜTBİTAK Türkiye birincisi oldum. Ögretmenlerim en büyük desteğimdi.

AVRUPA'DA ÖDÜL

Geldi lise zamanı. Gebze’de üstün zekalılar okulu TEVITOL'un sınavlarına girdim ve tam burslu kazandım. TEVITOL'e gitmek hayatımın en önemli adımlarından biri. Orada çatpat İngilizce öğrendim, fizik projemle TÜBİTAK Türkiye birincisi oldum, sonra Avrupa'da ödül aldım.

En önemlisi ailemden uzakta yatılı okulda kendi başıma yaşam mücadelesi vermenin önemini anladım. Bağımsızlığı öğrendim. Zordu ama beni ben yaptı.

'UÇAK BİLETLERİNİ ÖDEYEMEDİK'

İngilizcem kötüydü. Dil geliştirmek için Amerika’da her yaz okuluna başvurdum. Stanford yaz okulu beni burslu kabul etti ama uçak biletlerini ödeyemedik. Çok üzüldüm ama yılmadım. Gazeteden bulduğum her iş insanına mail attım.

E- maillerini nasıl mı buldum? Aklıma gelen her kombinasyonu denedim. yüzde 99.9 u yanlış çıktı.

'BUNU YAZARKEN AĞLIYORUM'

Ama o 1 email.. O büyük insan ayni gece cevap attı ve uçak biletlerimi alacağını söyledi. Bunu yazarken ağlıyorum, onun sayesinde Stanford'ı gördüm, robotik kampında uçaklar yaptım.

Stanford'ı görünce karar verdim ki hayatta ne olursa olsun buraya üniversite için giricem.

LİSENİN SON İKİ YIL HİNDİSTAN'DA

Yaz kampında anladım 1) İngilizcemi geliştirmem gerek 2) diğer başvurulardan öne çıkmam gerek. MUN, debate, projeler kesmeyecek. Her başvuran o kadar iyi ki... Ben de uluslararası UWC okullarına başvurdum ve kabul alınca gittim lisenin son 2 yılını Hindistan'da okudum.

Hindistan'da hayatta kendi başıma dimdik durmayı öğrendim. Matematik, fizik, ve tiyatroya kendimi verdim. 60 ülkeden arkadaşlarım oldu. Her yere seyahat ettim. Ingilizcem ilerledi çünkü başka çare yoktu. Arkadaş istiyorsanız, dili konuşmak lazım. Hala hedef hep Stanford.

Matematik öğretmenim en büyük yardımcım. Hayallerimi dinledi, bana kitaplar verdi, üniversite başvurularımı okudu. Bir gün bana matematik problemi çözdürtüyor. 12 saat uğraştım yemek yemedim. Meğer daha önce hiç çözülmeyen millenium problemlerindenmiş. Çözemedik maalesef :)

Başvurularım üzerine çok çalıştım. Lisemin mezunlarına essaylerimi gönderdim okuyup hatalarımı bulur musunuz diye. Ögretmenlerim referans mektupları yazdı. SAT sınavlarında İngilizce orta ama matematik full yaptım. Onun üstüne tiyatro monolog kaydedip, ek olarak gönderdim.

Okulların kabul günü geldi. Stanford en son. Bir önceki gün Princeton’a, Dartmouth’a, Upenn’e girdim ama aklim hala Stanford’da. O kadar heyecanlıydım ki, yaz kampındayken aldığım Stanford kazağımı eve gönderdim önceden. Giremezsem bakar bakar üzülürüm diye.

'HAYATIMIN EN GÜZEL DAKİKASINI YAŞADIM'

O gece saat 3 de (hindistan saati) hayatimin en güzel dakikasını yaşadım. STANFORD’A GİRDİM!!!!! Annemin telefondaki sesini hiç unutamam.

Stanford'a girmek hayatımı değiştirdi.

STANFORD'DA EN GÜZEL 4 YIL

Stanford’da ömrümün en güzel 4 yılını geçirdim. Ortaokula kadar bilgisayarım yoktu bırak bilg. mühendisliğini. Zordu ama bu bölümün önemli olduğunu anladım ve çok çalıştım. Annem babam zorluklarla ilk kez Amerika'ya geldi mezuniyetimi görmek için. Hayatımızın en gururlu anı.

İLK İŞ DENEYİMİ FACEBOOK'TA

Okuldan sonra Facebook’ta Product Manager olarak işe başladım. Orada da çok çalıştım, hızla yükseldim. Çalışmak için çok güzel bir yer. Fakat ben daha fazla etkimin olacağı bir yere geçmek istedim.

Şu an da olduğum şirketin CEO’suyla tanıştım. Onun hikayesi de bana benzer ama dünyanın diğer ucundan. 19 yaşında bu şirketi kuruyor, 3 senede milyarlar değerine büyütüyor. O da benim hikayemi çok sevdi, bana sağ eli (Chief of Staff) olarak iş teklif etti.

'GÜNDE 20 SAATTEN FAZLA ÇALIŞTIK'

Geçtigimiz sene gece gündüz çalıştık, bazı günler günde 20+ saat. Şirketi 3.5 katına büyüttük. Silikon Vadisi'nin en önemli Machine Learning startuplarından biri. Hala buradayım, şirketin bir kısmını yönetiyorum.

'DAHA FAZLA HAYALLERİM VAR'

Daha fazla hayallerim var. Bir sonraki adim kendi şirketimi kurmak. Yakında.

Anlayacağınız, buralara gelmemde çok fazla alın teri ve bana güvenen insanların yardımı var. Annem, babam, değerli ögretmenlerim, bana destek veren insanlar ve çalışmaya olan inancım olmasa olmazdı.