Semercilik Unutulmaya Yüz Tuttu

Geçmişin en önemli zanaatlarından biri olan semercilik, gelişen teknolojiyle birlikte son yıllarını yaşıyor.

Geçmişte ‘altın bilezik’ olarak nitelendirilen zanaatlardan biri olan semercilik, teknolojide yaşanan gelişmelerle unutulmaya yüz tutuyor. Bir zamanlar 40 ustanın yer aldığı Burdur’da mesleği sadece Ahmet Güneş temsil ediyor. İnsanların yük taşımada en büyük yardımcısı olan at ve eşeklerin, motorlu taşıtların gelişmesiyle birlikte yerini bu araçlara bırakması semerciliğin azalmasındaki en büyük faktör olarak görülüyor. Tarihi Arasta Çarşısı'nda babasından öğrendiği mesleğini sürdüren Ahmet Güneş 30 yıldır semercilik işi ile uğraştığını söyledi. Bir semeri yapmanın 2 gününü aldığını ifade eden Güneş, "Semer 5 maddeden oluşuyor. Bunlar, ahşap kısmı, deri kısmı, kamış, keçe ve telis kısmı. İşte bu parçaların birleşmesiyle bu semer oluşuyor. Bu da ustasının 2 gününü alıyor. Babam dedemden, ben de babamdan öğrendim bu mesleği." dedi.

Şu anki satışları az sayıda dağ köylerine yaptıklarını belirten Güneş, sözlerini şöyle sürdürdü: "Bu meslek bitti. Teknoloji ilerledikçe bizim mesleğimize ihtiyaç kalmıyor. Bu çarşının üstünden alt tarafına kadar hep semerciydi. Yani teknolojiye yenik düştük. Şu anda yaptığımız semerler genelde kırsal kesimlere, dağ köylerine gidiyor. Yakın vilayetlerden de Isparta ve Antalya’ya gidiyor. İşlerimizin geçmişe oranla yüzde 80 azaldığını söyleyebilirim." ifadelerini kullandı. İyi bir semerin hayvana dokunmayan semer olduğunu da vurgulayan Güneş, kaliteli bir semerin 25-30 sene kullanıldığını da sözlerine ekledi.

Burdur’un en eski zanaatçı ailelerinden olduğu için semeri Ahmet ustadan aldığını belirten Ağlasun Yazır köyünden Hüseyin Gökalp, köyleri dağlık alanda olduğu için taşımacılıkta eşek kullandıklarını ve semer ihtiyacını da Ahmet Güneş’ten karşıladıklarını belirtti.