Sevilay Öğretmenin Evinde Gözyaşı Dinmiyor

İzmir’de öğrencisi tarafından bıçaklanarak öldürülen Fen ve Teknolojileri Öğretmeni Rabia Sevilay Durukan’ın yakınları, yaşadıkları acının telafisinin olmadığını belirterek, başka canların da yanmaması için önlem alınmasını istedi.

İzmir’de görev yaptığı Nazire Merzici İlköğretim Okulu’nda öğrencisi H.K. tarafından bıçaklanarak öldürülen Fen ve Teknolojileri Öğretmeni Rabia Sevilay Durukan’ın İzmir Karabağlar’daki evinde gözyaşı dinmiyor. Sevilay öğretmenin kalp hastası eşinin sürekli doktor kontrolünde olduğu belirtilirken, çocukları da aile yakınlarının gözetiminde teskin edilmeye çalışılıyor.

Türk bayrakları asılan evde taziyeleri kabul eden Sevilay öğretmenin yakınları, yaşadıkları acının telafisinin olmadığını belirterek, başka canların da yanmaması için önlem alınması çağrısında bulundular. Rabia Sevilay Durukan’ın ablası Serpil İlkgül, H.K.’nın en ağır cezayı alması gerektiğini ve farklı bir sonuçla karşılaşmak istemediklerini belirtti. Tansiyon hastası olduğunu ve ilaçlarla ayakta durabildiğini ifade eden İlkgül, kız kardeşinin görevine aşık biri olduğunu söyleyerek, “O evimizin en küçüğüydü. O bizim nazlı kızımızdı. Ona bir şey olacak diye korkardık. Benim kız kardeşimin canı çok tatlıydı. Bir yeri kesildiği zaman canı çok yanardı ama bıçaklanarak öldürüldü. O sırf öğrencilerine yeni bir şeyler katması için çalışırdı. ‘Salla başını al maaşını’ diyen bir insan değildi. Görevine aşık bir insandı. Öğrencilerine kızsa dahi mutlaka iyiliği için kızardı. Onları topluma kazandırmak için uğraşırdı” dedi.

Öğrenci kurbanı olan Sevilay öğretmenin iki çocuğunun da psikolojik destek aldıklarını aktaran abla İlkgül, “Evimize binlerce kişi geliyor ama kardeşim yok. Ev bomboş. Ama bizde hiçbir zaman acısı dinmeyecek. Çocuklarının psikolojisi bozuk. Nasıl olabilir ki? Bir anneyi kaybetmenin acısı ancak yaşanarak bilinir. Hasan ve kardeşi psikolojik destek alıyor. Hasan ağlayamıyor. 9 yaşındaki oğlu Hasan, ‘İnsanını annesini kaybetmesi ne kadar zor bir şeymiş’ diyor. Bunları 9-10 yaşındaki bir çocuğun ağzından duymak çok acı. O yaştaki çocuğun yaşadığı acıyı telaffuz etmek zor. Bu acının telafisi yok. İçim kükrüyor. Canım yanıyor. Canım acıyor” diye konuştu.

“ZORLA OKUTULMASINLAR”

Okul yönetmeliğine aykırı davranışlarda bulunan ya da okumak istemeyen, psikolojik sorunları olan çocukların araştırılarak yardım almalarının sağlanması gerektiğini söyleyen İlkgül, “İnşallah hak etiği cezayı alır. O da bundan ders alır. Allah’tan sürekli sabır diliyoruz. Her gün kardeşimin evdeki boşluğu var. Umarım farklı bir sonuç almayız. Okumak istemiyorsa okumasın. Eğitim kanununda değişiklik yapılabilir. Dediğim gibi ailelerin alt yapısı araştırılıp, o ailelere psikolojik destek verilmeli. Bir şeyler yapılmalı. Benim canım gitti. Başka canlar yanmasın” dedi.

“SUÇU CAHİLLERE BİR ŞEY ÖĞRETMEK MİYDİ?

Kardeşinin sadece görevini yaptığını belirten abla Sevgi Öztüzün de, şöyle konuştu:

“Kötü bir şey yapmadı, görevini yaptı. Sabahleyin okula gönderdik, öğlen ölüm haberini aldık. Öğrenci geç gelmiş, geç kağıdı al demiş. Sonra da çıkıp gitmiş, ardından da gelip kız kardeşimi öldürmüş. Eğitimde böyle bir şey olabilir mi? Dışarı çıktığı zaman ‘Hem müdürü hem de seni bıçaklayacağım’ demiş. O anda müdür, öğretmenleri neden okula bir görevli getirmiyor? Niye korumadılar? Benim kardeşim olmazdı, öbür öğretmen olurdu. Zaten benim kardeşim onu tanımıyordu. Daha yeni öğrencisiydi. Dersine bile bir iki kere girmiştir. Benim kız kardeşim tamamen görevini yaptığı için öldürüldü. ‘Sen sınıfına geç kaldın’ dedi diye bu hale mi gelecekti? Benim kız kardeşim boğazından bacaklarına kadar dikişliydi. Hak etti mi? Ne yaptı yani? Cahillere bir şeyler öğretmek mi? Eğer bu çocuk ‘okumayacağım’ diyorsa, sınıftan kaçıyorsa, sorunları varsa okumasın. Bizim iki tane çocuğumuz yetim kaldı. Onların sorumlulukları ne olacak?”