Suriyeli Çocukların "barış" Özlemi

Türkiye sınırına yakın bölgelerde kurulan çadırlarda yaşam mücadelesi veren Suriyelilerin çocukları, ailelerinin yaşadığı sıkıntılara ortak oluyor.

Türkiye sınırının birkaç kilometre ötesinde yaşam mücadelesi veren Suriyeli çocuklar, elektrik ve suyun olmadığı çadırlarda "barış dolu" günleri bekliyor.

Ülkelerindeki olaylar nedeniyle evlerini terk ederek Atme Kasabası yakınındaki çadırlara yerleşen Suriyelilerin çocukları, ip atlayıp kısıtlı imkanlarıyla kendilerine ilkel oyuncaklar yaparak günlerini geçiriyor.

Elektrik ve suyun olmadığı bölgede hijyen koşullarından uzak yaşayan çocuklar, Türk Kızılayı tarafından yapılan yardımlar sayesinde beslenebiliyor.

Çadır kentte yaşamını sürdüren çocuklardan Hasan Ağlef (12), AA muhabirine yaşadıklarını ve isteklerini anlattı.

Esed güçlerine bağlı uçakların evlerini bombaladığını ifade eden Ağlef, şunları söyledi:

"Evimizin önünde oturuyorduk, büyük bir gürültü geldi. Uçakla amcamın evini vurdular. Amcamın evi yıkıldı. Daha sonra silahlarla evlerimizi taradılar. Birçok kişinin evi yıkıldı. Birçok kişi öldü. Birkaç gün camide kaldık. Daha sonra buraya gelmek zorunda kaldık. Giyeceğimiz, yiyeceğimiz hiçbir şey yoktu. Ne yapacağımızı şaşırmış bir haldeydik. Kış zor geçti. Şimdi burada tek sıkıntımız giyecek elbiselerimiz ve yiyecek. Zalim Beşşar Esed'in yaptığı zulümlerin bir an önce durmasını ve evlerimize geri dönmeyi istiyoruz."

Suriyeli çocuklardan Hasan Aşi de (11) çadır kentte çok zor şartlarda yaşam mücadelesi verdiklerini anlattı.

Evlerinin saldırılar sırasında yıkıldığını belirten Aşi, "Evimiz yıkılınca hayvanlarımızı, eşyalarımızı, hepsini bırakıp buraya kaçmak zorunda kaldık. Allah'tan tek temennimiz hürriyete kavuşmaktır. Biz çocuklar olarak savaşın durmasını istiyoruz" dedi.

Ailesiyle İdlib'den kaçarak çadır bölgesine geldiklerini bildiren 13 yaşındaki Mahmud Orud ise şöyle konuştu:

"Geldiğimiz yerden vurulmadık tek bir ev bile kalmadı. Mecburen buraya geldik. Evlerimizi, okullarımızı ve camilerimizi yerle bir ettiler. Okulumuzu roketatarla vurdular, birçok kişi öldü. Biz zor kurtulduk, orada biz de ölebilirdik. Ben, babam ve 3 kardeşim kaçarak buraya geldik. Biz hürriyet istiyoruz, bir an önce savaşın durmasını istiyoruz. Burada çamurlar içinde yaşamaya mahkum olduk. Kim evini terk etmek ister ki."