BİZE ULAŞIN
Mahmud Tevfik
Kahire, BBC
Ofisim Tahrir meydanından birkaç dakikalık yürüme mesafesinde.
Burası boş bir arazi. Birkaç ay önce burada milyonlarca kişinin dünyanın şaşkın bakışları arasında ülkelerinde yeni bir dönemin başlangıcını kutladıklarına kim inanabilir?
Protestolar sırasında üç hafta boyunca sık sık gittiğim için bu meydanı ve çevresini ezbere biliyorum. Burada "Devrim Sanatçıları Koalisyonu"nun çadırı vardı. Bir seyyar satıcı buraya gelenlere çay ve latte satıyordu. Burada da Demokratik Cephe Partisi'nin karargah çadırı. Şimdi bu çadırların hepsi coplu sopalı yüzlerce asker tarafından kaldırıldı. Demokratik Cephe Partisi'nin iki genç üyesi, aceleyle çadırdan geriye kalanları topladı. Askerler meydanda hala devriye geziyor.
Kimsenin işine yaramasın diye, sandalyeleri, su makinalarını kırıyorlar.
Havada tehdit edici bir intikam duygusu var. Bir eylemci, bugün askerlerin yaptığının, Mübarek döneminde polisin halka yaptığından farklı olmadığını söylüyor. Birkaç sokak ötede, bir grup protestocu, kriz komuta merkezini andıran bir kafede yeniden toplanıyor. İçeride sigara dumanından göz gözü görmüyor. Birbirlerine "Ne oldu?", "Kim yaralandı, kim gözaltında?" diye soruyorlar.
Dizüstü bilgisayarlarının başına geçiyorlar, cep telefonlarına sarılıyorlar. Telefonda bağıra bağıra konuşuyorlar. İsimler havalarda uçuşuyor. Bazı isimler tanıdık geliyor. Bir sibermuhalif olan Muhammed Beşir, yüzündeki morlukları gösteriyor; "Dördü üzerime çullandı. Çöktüm. Direnmedim. Beni deliler gibi dövmeye devam ettiler." Başka bir sibermuhalif, çektiği görüntüleri Youtube ve diğer sosyal paylaşım sitelerine yüklüyor. "Meydana saldıranlar sadece askerler ve polis değildi. Sizin benim gibi sıradan insanlar da vardı aralarında. Belki de meydandaki dükkan sahipleri. Bize taş attılar. Askere tezahrüat yaptılar ve "Meydanı temizleyin" diye bağırdılar." diyordu. Aslında üçüncü ve son haftasında halkın oturma eylemine desteği keskin bir şekilde azalmıştı.
Talepler karşılanmadı. Eylemciler ve onları izleyenler ne başarıldığını sorgulamaya başladılar. Birkaç kez bölgedeki dükkan sahipleri, işlerini engellediği gerekçesiyle protestocularla kavga etmişti. Eylemden bir gün önce meydandaki kalabalık iyize azalmıştı. Ünlü Tahrir meydanı devrimden önceki haline dönmüş, ulusal uzlaşı yerine radikalizmin simgesi haline gelmişti.
