Tükendik!...

Tükendik!...

Bir gün sıkılacağını anlar insan ve o gün korkar. Bazıları istikrarlı olamazlar. Bu onların kendi yaşamları aile hayatları olsa bile belli bir dönem sonra o hayattan sıkılır ve yeni maceralara girişirler.

Böyle mi olmalıydı. Ben sürekli bunu düşünüp duruyorum. Neden böyle olması gerekiyor diye. Kendinizden taviz vermeniz de yetmez bazen. İlla da canınız isterler.

İstediklerini beyan ettiğinizde de hayır biz bunu istemiyoruz derler. Böyledir hayat işte. Mücadele etmeniz gerekmektedir. Etmezseniz kaybedersiniz. Belki ederseniz de kaybedeceksinizdir ama önemli olan onurunuzla mücadele edip bu yolda samimi olduğunuzu göstermenizdir.

Yoksa leke sürmek kolaydır. Birini meczup haline getirip depresyon haplarıyla yaşatmanızda kolaydır. Toplum bu tip insan meydana getirmek isteyenlerle doludur. Düşünmeyen, düşünemeyen tipler ararlar.

Vazife adamları olacaklar. Vazife ise onların istediği gibi yanlarında benim de …. Var diyebilecekleri tiplerdir. İstedikleri gibi yönetecekler. Kulislerin vazgeçilmez konuşulanı olacak insanlar ama Allah’ında hesabı vardır.

Bir gün birileri size neden vazgeçtin demesin istiyorsanız mücadeleye devam edin. Asla pes etmeyin ve asla vaz geçmeyin. Emin olun hesap dönecek sap dönecektir.

Sizi de farklı olduğunuzu, farklı düşündüğünüze inandıracaklardır ama unutmayın!.. Sizi nasıl anlatırlarsa o değilsiniz. Siz neyseniz osunuzdur. Yeter ki ayaklarınız yere sağlam bassın ve hayata her düştüğünüz yerden tutunmaya çalışın. İnsan ayağa kalkmak istiyorsa bunu düştüğü yerden yapmalıdır.

Artık benim de o olmadan asla diyebileceğim bir değerim var. Ya sizin?

Saygılarımla

Bekir Kale Ahıskalı