Bu yeni keşif sayesinde vücudumuzla ilgili hepimizin yararlanabileceği belirli bir durumu öğreneceğiz.
Ortam sıcaklığı düştükçe saç köklerini çevreleyen kaslar tüyleri diken diken eder. Bu, geçmişte insanları daha sıcak hissettiriyordu, ama hepsi bu kadar değil. Ayrıca atalarımızı avcılardan korudu. Çünkü kendilerini tehlikeli bir durumda bulduklarında, tıpkı bir hayvanın önündeymiş gibi, adrenalin dalgası saçlarını dikleştirir ve daha korkunç görünürlerdi. Bu onların güvende kalmasına yardımcı oldu.
Günümüzde bilim insanları, sinirlerin vücudun işlevlerini düzenlemek için normalde düşük bir sıcaklıkta aktive olan kök hücreleri ve sinir sistemini hedef aldığını doğruladılar. Bu aktivite, hücreleri yenilenmeye hazır durumda tutuyor. Bu nedenle, daha uzun süre soğuğa maruz kaldığımızda, sinirler daha yüksek bir seviyede aktive olur ve daha fazla sinyal salınır.
Musculus erector pili tüylerimizin ve saçlarımızın ucunda bulunan kas grubudur. Bu kaslar gerildiğinde ya da büzüldüğünde tüylerimiz dik durmaya başlar.
Düşük sıcaklıklara uzun süre maruz kalmak, saçımızın hızlı bir şekilde yenilenmesini etkinleştirmesi, yani yeni saç telleri yetiştirmemiz açısından anahtardır.
Organlarımızın çoğu 3 farklı dokudan oluşmaktadır. Ancak cildimizde bu dokular farklı bir şekilde düzenlenmiştir. Sinir, düz, küçük kaslara bağlıdır. Bu, vücudunuzun kimyasal ve fiziksel işlevlerinin dengesini düzenlemeye yardımcı olur. Ayrıca çevresel uyarılara da tepki verir.
Bu kas aynı zamanda sadece yeni saç büyümesi için kritik olan kök hücreleri de birbirine bağlar, aynı zamanda yaraları da onarır. Aslında, ne kadar çok hücre varsa, iyileşme o kadar iyi olacaktır. Bu nedenle çoğu durumda tıbbi bağışlar için bir parça deri gerekli olduğunda kafa derisinden alınır.
Utah Eyalet Üniversitesi'nden Dr. Mitchell Colver, tüylerimizin diken diken olması konusu hakkında şöyle konuşuyor: 'Karşımıza çıkan en yeni teoriye göre, bu aslında kaç ya da savaş tepkisinin bir parçası. Beklenmedik gürültüler gibi uyaranlara milisaniyeler içinde tepki vermemize neden olan doğuştan gelen bir sağ kalma mekanizmasının bir parçası. Gece ormanda yürürken birbirine vuran dalları duyduğunuzu düşünün. Düşünmeye gerek kalmadan, bu sesler derhal vücudumuzun hızlı solunum, terleme ve kalp atışını uyaran bir kimyasal olan adrenalin salgılamasına neden olur. Bütün bu fiziksel tepkiler bedenlerimizi harekete geçirir, kaç ya da dövüş gibi... Beyinlerimiz bizi hayatta tutmaya öyle ince ayarlanmış ki, ormanda yürürken duyduğumuz çatırdayan dalların sesine verdiğimiz tepki müzik ve sanata karşı da atalarımızdan bize kalmış.'
Colver şöyle özetliyor; 'Bu sanki evrimin, tehdit olmayan bir şeyleri fark etmeyi öğrendiğimiz için bize verdiği bir hediye...'
