Unuttuklarımız

Hani bir resme bakarken,

Hani yıldızları sayarda insan,

Hani karanlıktan korkarda bir ıslık çalar ya içten;

İşte öyle bir şey.

Sevgili Onno Tunç'un müziği ve sanatçı Erol Evgin'in ölümsüz şarkısı sanki Gümüşhane için yazılmış.

Hani bende resimlerine baktım tek tek,

Umutlarımı saydım,

Umut dediğim yarından beklediklerim.

Tekke beldesi yolunda sırtında koca elma küfesi terli terli geçen köy kadınlarının nefesini hissettim.

Yaşmağıyla alnındaki terini silerken, ellerini öpesim geldi öylece içimden.

Al yanaklı, kırmızı yanaklı çocukların soğuktan üşümüş ellerini aldım kucağıma o an.

Bir dedemin resmine baktım.

Evimizin önündeki dut ağaçlarının ılık ılık esen şarkısını dinledim, önünden geçtim o an.

Gümüşhane'yi bana hep güzel yönleriyle anlattılar.

"İstemez, kanaat gelir"

Susar,

Fazla konuşmayı sevmez,

Samimidir.

Oysa unutulanları, Gümüşhane için çok vefa borcu olanları sıralamak gerekir tek tek.

Köylü kadınlarının sırtındaki koca yük gibi Gümüşhanenin de sırtında büyük yükler var.

Hayallerimizle yaşadık hep!

Yutkunduk.

Ağır ağır yokuşa doğru tırmanan kamyon misali ilerledik.

Unuttuklarımızın hesabını soramadan ahir ömrümüz geldi de geçiyor.

Belki bu tablo birilerinin de işine geliyor.

Zamanın durdurulması mümkün değil amma, her dakikasının hesabını da sormak gerek,

Gümüşhane için.

Şairin dediği gibi benim doğduğum topraklar diye başlayan bu şehrin çok ama çok şeylere ihtiyacı var.

Hep güzel sözlerle kandırdılar bizi,

Uyuttular.

Gümüşhane'yi sevmek hayal oldu.

Gelecek denilen, gelecek için getirildiği söylenen kuru vaatlerden de vazgeçtik.

Şimdi hepsinin hesabını da sormanın zamanı geldi de geçiyor bile.

Diyelim ki;

Bir envanter çıkarın,

Bir dökün eteğinizdeki taşları,

Sizi tanıyalım...

Nereden geldiniz, gidişat nereye?

Hani yatırımlar,

Hani Süleymaniye,

Hani havayolu,

Hani demiryolu,

Hani Kayak merkezi,

Hani durdurulan göçün geri dönüşü,

Hani kaçıp kurtulmayan insanların geride bıraktıkları

Hani nerede Gümüşhane?

Ben söyleyeyim;

Hani bir resme bakarken,

Hani yıldızları sayarda insan,

Hani karanlıktan korkarda bir ıslık çalar ya içten;

İşte öyle bir şey bizim hayallerimiz.

Sizler bana kızmaya devam edin olmaz mı?