Biz gene en trajikomiğini, Ozan Tufan'ın saçını hatırlatalım; yazımıza öğrenci yurdunda ölen kız çocuklarının, cinsel istismara uğrayıp katledilen bebeklerin, İstanbul'da patlayan bombaların, Berkin Elvan'ın resimleriyle başlamayalım.
Gözümüzün önünden gitmiyorlar zaten...
Ama dünya bu, insanoğlu heryerde kötü. Sapkınlıklar, katliamlar, trajediler dünyanın en medeni ülkelerinde de var işte. Quora.com'da ''Yaşadığınız en trajik olay neydi?'' sorusuna cevap veren, daha doğrusu o olayları yaşamasına rağmen cevap verebilecek akıl sağlığında kalabilen insanlar bu kötülüğü tekrar hatırlattılar.
Tonya Easter kullanıcı adlı kadının yaşadığını iddia ettiği olay tüyler ürpertici sözüyle açıklanamaz;
''10 yaşındaydım. Odamda uyurken annem beni uyandırdı, onunla birlikte banyoya gelmemi söyledi. Banyoda annemin torbacısı Larry de vardı. Banyodayken, annem onun peşinde olduklarını ve ne olursa olsun sessiz olmam gerektiğini söyledi. O zamanlar bu çok ilginç gelmiyordu, annem kafası güzelken hep birilerinin onun peşinde olduğunu zannederdi.
Sonra benim odama geri döndük. Larry benim yatağıma yattı, annem kapıyı içerden kilitledi. Anneme kapıyı neden kilitlediğini sordum, sessiz olmamı ve yatağa geçmemi söyledi. Kafam karışmıştı, sonuçta Larry de yataktaydı?
Larry kalktı, saçımdan tutup yatağa fırlattı. Sonra bana oracıkta tecavüz etti. Annem odada, kapının önünde oturmuş, bizi izliyor ve uyuşturucu kullanıyordu. Ağladığımı ve annemden yardım dilendiğimi hatırlıyorum, ama annem hiçbir şey yapmadı. Larry işini bitirdikten sonra kenara kaykıldı ve uyudu. Ben kalktım, giyindim, okula gittim ve okulda öğretmenime anlattım.
Timothy Jones mahlaslı Quora kullanıcısının anlattıklarının sırf ''Çocuğum babasız kalmasın...'' diye düşünüp yanlış evlilikler yapan tüm annelerin kulağına küpe olmasını dileriz.
''Benim için her şey babamın öldürülmesinden birkaç yıl sonra başladı. Babam öldürüldüğünde 3 yaşındaydım, ben 5 yaşındayken annem başka biriyle evlendi ve adam beni annemin işe gittiği her dakika taciz etti. Birine söylersem annemi öldüreceğini söylüyordu, daha 5 yaşında bir erkek çocuğuydum, inanıyordum ben de. Annem o zamanlar 24 yaşındaydı ve adamın beni taciz ve suistimal ettiğinin farkında bile değildi.
Bu herif her daim sarhoştu, bir gece yemek masasına iskemle fırlattı, tek sebebi yemeği beğenmemesiydi. Şortumun içine yılan (evet yılan!) koyardı, bunun komik olduğunu düşünürdü. O günden beri yılanlardan ölümüne korkuyorum... Ayrıca yılan koyduğunda yanımda dururdu, ellerimi aşağıya indirmeme izin vermez, indirirsem beni döverdi. Çok sert vurmazdı ama, annem farketmesin diye iz bırakmayacak şekilde döverdi.
Ailemizden uzaklaşması için bardağı taşıran son damla şu oldu: Bir gece delirdi, annemi, beni ve 1 aylık erkek kardeşimi bıçakla kovalamaya başladı. Üçümüzün arabaların arkasına saklandığımızı, annemin yardım çağırmaya çalıştığını daha dün gibi hatırlıyorum. O günden sonra onu hiç görmedim, ama yaşadıklarımdan o kadar utanç duyuyordum ki 30'lu yaşlarıma kadar bunları kimseye anlatamadım. Halâ bir başka adamla yalnız kaldığımda, -üstelik o adam ailemden biri bile olsa, panik atak geçiriyorum. Bugün 49 yaşındayım, her gece yatak odamı kilitleyerek uyuyorum. İnsanlarla iyi ilişkiler de kuramıyorum, çünkü kimseye güvenmiyorum.
Bu adam geçtiğimiz yıl huzur evinde tek başına öldü, ama benim için hiçbir şey bitmiyor...''
Son trajik hikayemiz ismini vermek istemeyen bir askerden. Çok kısa, çok gerçek:
''Bu soruya verebilecek tek bir yanıtım var, ve binlerce askerle paylaşıyorum. Hayatımdaki en trajik an elimdeki silahla ilk kez nişan alışım, bir düşmanı öldürmeye niyetlenmem ve ateş etmem.
Birkaç saniye içinde tamamen büyüyorsunuz ve farkediyorsunuz ki, evet öldürebilirsiniz. Ve evet, katil olmanın doğanızda olduğu gerçeğinizi kabullenmelisiniz. Son derece ayıltıcı ve korkutucu bir duygu. İstediğiniz şekilde meşrulaştırabilirsiniz, ama bu gerçek hiçbir zaman değişmez: Masumiyetiniz tamamen kaybolmuş, tek bir mermiyle tüm dünyanız değişmiştir.''
Kaynak: Quora.com
