Zayıflama takıntısı, ölümle sonuçlanabilir

Uzmanlar, 12-18 yaşları arasında başlayan ve şişmanlamaya karşı ağır korku yüzünden bilinçli olarak aşırı zayıf kalma çabaları ile belirlenen bir bozukluk olan 'Anoreksia Nervoza' rahatsızlığına yakalanan kişilerin yaklaşık yüzde 95'inin kadın olduğunu bildiriyor. Bir kişinin kız kardeşinde bu tür bir rahatsızlık varsa, o kişide aynı hastalık riskinin belirgin oranda arttığını ifade eden uzmanlar, 'Anoreksia Nervoza'nın, üst sosyo ekonomik sınıflarda daha sık görüldüğünü kaydediyor.

Uzmanlar, hastalığın en temel belirtisinin, aşırı kilo alma korkusu olduğunu belirtiyor. Bu durumun, kişinin yiyecek konusunda neredeyse fobik olacak noktaya dek varmasına sebep olabildiğini vurgulayan uzmanlar, bu kişilerin, çok zayıf ve ince olsalar bile kendilerini şişman bulabildiklerine dikkat çekiyor.

Uzmanların belirttiğine göre, vücut ağırlığını kontrol altında tutabilmek isteyenler iki yola başvuruyor. Kişilerin bir bölümü, yiyecek alımını ileri derecede kısıtlarken, zaten aldıkları çok az yiyeceğin de, çok az kalorili yiyecekler olmasına dikkat ediyorlar. Buna rağmen ağır egzersizler de yapıyorlar.

Diğer gruptaki kişilerde yiyecek alımının ileri derecede azaldığı açlık dönemleri ile aşırı yeme dönemlerinin birbirini izlediğinin gözlendiğini kaydeden uzmanlar, "Bu gruptaki kişiler, aşırı yemeden sonra şişmanlayacakları korkusuyla, boğazlarına parmaklarını bastırarak kusuyor. Bu kişilerin yeme davranışlarında ve yiyeceklerle olan ilişkilerinde gariplikler görülebiliyor. Yiyecekleri saklayabilir, yemek yapmak için mutfakta saatlerce uğraşabilirler" diyorlar.

Uzmanlar, 'Anoreksia Nervoza'nın sebepleri günümüzde kesin olarak bilinmemekle birlikte, oluşumunun psikolojik, sosyolojik ve biyolojik olmak üzere üç boyutta ele alındığını vurguluyor. Hastalığın ergenlikte ortaya çıktığını dikkate alan uzmanlar, cinsel ve sosyal çatışmalarla başa çıkma konusundaki yetersizliklerin, yiyeceklerden fobik kaçınma şeklinde ortaya çıktığını düşünüyor.

Uzmanlar, 'Anoreksia Nervoza'lı hastaların, tedaviye katılmak ve tedavi planları için isteksiz olduklarını belirterek, bu sebeple, genellikle çocuklarının bu durumundan üzüntü ve endişe duyan anne babaları tarafından doktora getirildiklerini bildiriyor. Uzmanlar, tedavide psikoterapi, grup ve aile terapisi, ilaç gibi yöntemler kullanılabildiğini kaydediyor.